8 thoughts on “టి.సి.ఎస్ లే-ఆఫ్: సీనియర్ల వేతనాలు కారణం కాదా?”

1. శారీరక, మేధో శ్రమల వైరుధ్యం పైకి సహజంగా కనిపిస్తుంది. కొన్ని సహజత్వ లక్షణాలు కూడా లేకపోలేదు. కానీ సామాజిక వ్యవస్ధ పూనుకుంటే ఈ వైరుధ్యంలోని సహజ స్వభావాన్ని అధిగమించడం అంత కష్టం ఏమీ కాదు.
   సర్, దీనిని వివరిస్తారా?
2. సామాజిక వ్యవస్ధ పూనుకోవడం అంటే సమాజంలో వైరుధ్యాలు పోయేలా ప్రజలే పూనుకోవడం. లేదా శ్రామిక వర్గ దృక్పధంతో ఉన్న ప్రభుత్వాలు సామాజిక ప్రయోజనాన్ని కాంక్షిస్తూ చర్యలు తీసుకోవడం. అది ఇప్పటి సమాజంలో జరిగేది కాదు. సమ సమాజ నిర్మాణానికి పూనుకునే వ్యవస్ధలే ఆ పని చేయగలవు.

   చైనాలో సోషలిస్టు నిర్మాణం జరిగిన కాలంలో శ్రమలను కొన్ని తరగతులుగా విభజించారు. ప్రతి ఒక్కరూ ప్రతి ఒక్క తరగతిలోని ఒక పనిని చేయాలన్న నిబంధన విధించారు. శారీరక, మేధో శ్రమలు ఎంతెంత ఇమిడి ఉన్నాయన్న అంశంపై ఆధారపడి ఈ తరగతి విభజన చేసినందున ప్రతి ఒక్కరూ శారీరక, మేధో శ్రమలు రెండూ చేసేవారు. ఒకే రోజు రెండు పనులు చేయాలని ఏమీ లేదు. ఒక రోజు, వారం, లేదా నెల… కాలాన్ని వీలును బట్టి తరగతుల మధ్య విభజించి పని/ఉద్యోగం/శ్రమ చేసేలా చూశారు. ఈ విధంగా ప్రతి ఒక్కరూ ఎక్కువ-తక్కువ తేడా లేకుండా అన్నీ రకాల శ్రమలు చేసినందున శారీరక-మేధో శ్రమల వైరుధ్యం పరిష్కరించే ప్రయత్నం చేశారు. కానీ ఇది ఒక రూపానికి రాకముందే పార్టీలో రివిజనిస్టు శక్తులు పై చేయి సాధించి వైరుధ్య పరిష్కారం కార్యక్రమాన్ని అడ్డుకున్నారు. ఆ తర్వాత మావో మరణించడం దేశం పూర్తిగా పెట్టుబడిదారీ శక్తుల చేతుల్లోకి వెళ్ళడం జరిగిపోయింది.
3. చారిత్రిక మానవ క్రమ పరిణామంలో శారీరిక శ్రమ, మేదో శ్రమ అంటూ ప్రత్యేకంగా ఏమి లేదు. ఏ ఉత్పత్తి లేని కాలం లొ మానవునికి అకలైతే ఆ ఆకలికి కారణం శారీక శ్రమ కారణం – అంటే శరీరంలో కేలరీలు తగ్గి పోతే ఆ కేలరీల కొరతను నింపుకోవడం కోసం శరీరం కోరటమే ఆకాలి. ఈ ఆకలి అయినపుడు ఏ చెట్టు మీద కాయనో పండునో తెచ్చుకొని తినాలనిపించడం, శ్రమ కలిగించే ప్రేరణ ఎలా తెచ్చు కోవాలి అన్న ఆలోచనను కలిగిస్తుంది. ఆ ఆలోచనే మేదో శ్రమకు ప్రేరణ. ఈ ప్రేరణ కాస్తా ఇలా తచ్చు కోవచ్చు అన్న బావాన్ని కలిగిస్తుంది. అలా తెచ్చు కోవాలంటే శరీరం సహకరించాలి- అంతే అక్కడకెళ్లి తెచ్చుకోవడాన్ని శారీక శ్రం అంటున్నాము. ఈ రెండు ప్రస్పరాధిత శ్రమలే లేక పోతే ఆకలి తీరదు. అలా గే మానవుడు జంతువుల్ని వేటాది తినడం కూడా, ఆతరువాత ప్రకృతిలో లభించే గింజలు, పళ్లు, ఏమి తివచ్చు ఏమి తినకూడదు అన్న విచక్ష్ణ శారీరిక మానసిక అనుభావాలే. అభి వృద్ది క్రమంలో శ్రమ వర్గీకరణ జరిగినపు మాత్రమే రెండు వేరు పడి నాయి. ఈ వర్గీకణ సమాజం లో కొంత మందిని ఉన్నతులుగా కొంత మధిని తక్కువ గా చూడ బడింది. అప్పటి నుండె మేదో శ్రమ మాజంమ హాక్కు అది మాకు మాత్రమే ఉండాలి అని పట్టు పట్టి దోపిడిని కొనసాగిస్తుంది. మేదో శ్రమలేని శారీక శ్రమ లేని మేదో శ్సారీరిక శ్రమ లేని మేదో శ్రమ నిరుపయోగ మైనదే. ఈ రోజు ఒక సాప్ట్వేర్‌ ఇంజినీర్‌ తయారవలంటే వారికి వెనుక ఎంతమంది శారీరిక మేదో శ్రమలు ఇమిడి వున్నాయో అర్దం చేసుకోవాలి. తరాల అనుభ వాలే ఈ నాటి మేదో శ్రమలు. ఉన్నపలంగా చదువుకోడానికి యూనివర్శిటిల్లో దేవుడు పాటాలు తయారు చేసి పెట్టలేదు. ఆ చదువులకయ్యే ఖర్చు సమాజం భరిస్తుంది. అనుకో వచ్చు మేము డబ్బు తో కొనుక్కున్నామని. ఆ డబ్బు ఎక్కడనుండి వచ్చింది? ఆ చదువులు ఎవరు ఏర్పరిచారు? అని ఆలోచించాలి. ఆ మధ్య ఒక వార్త. ఏమిటంటే సంటానోపత్తి సమస్య వున్న దంపతులు ఆ అసమస్యను అధిగ మించడానికి స్పెర్మ డొనర్‌ కావాలను కున్నారు. అదీ ఆడోనర్‌ ఐ ఐటి లో చదివిన వాళ్ళు అయితే ఇంకా మంచిదని అంతర్జాలంలో వుంచారు. ఈ మేధో శ్రమల పిచ్చి ఎంత దూరం వెళ్ళి పోయిందో గదా?
4. చైనాలో సోషలిస్టు నిర్మాణం జరిగిన కాలంలో శ్రమలను కొన్ని తరగతులుగా విభజించారు. ప్రతి ఒక్కరూ ప్రతి ఒక్క తరగతిలోని ఒక పనిని చేయాలన్న నిబంధన విధించారు. శారీరక, మేధో శ్రమలు ఎంతెంత ఇమిడి ఉన్నాయన్న అంశంపై ఆధారపడి ఈ తరగతి విభజన చేసినందున ప్రతి ఒక్కరూ శారీరక, మేధో శ్రమలు రెండూ చేసేవారు. ఒకే రోజు రెండు పనులు చేయాలని ఏమీ లేదు. ఒక రోజు, వారం, లేదా నెల… కాలాన్ని వీలును బట్టి తరగతుల మధ్య విభజించి పని/ఉద్యోగం/శ్రమ చేసేలా చూశారు. ఈ విధంగా ప్రతి ఒక్కరూ ఎక్కువ-తక్కువ తేడా లేకుండా అన్నీ రకాల శ్రమలు చేసినందున శారీరక-మేధో శ్రమల వైరుధ్యం పరిష్కరించే ప్రయత్నం చేశారు.
   సర్,మీరు తెలిపిన విషయం రాత పరంగా ఓ.కె.!చేతల పరంగా దీనిని ఎలా అమలుచేసారో తెలియజేయగలరా?
5. విశేఖర్ గారూ, వ్యాసం బాగుంది. మన ఆలోచనాధోరణుల్లో ఉన్న అంతరం కారణంగా మీతో ఏకీభవించలేకపోతున్నాను.

   మీ దృక్పథంతో ఆలోచిస్తే మేథస్సు అధారంగా నడిచే ఉద్యోగాలను తదితరమైన ఉద్యోగాలతో విభిన్నంగా భావించటం సబబు కాదు. దానికి సమర్థనగా మీ రిచ్చిన ఉదాహరణ బాగుంది. ఐతే ఈ విషయంలో వాదించవచ్చును అవును కాదు అని కాని, మౌలికంగా మీరు చెప్పినది సబబే. ఐనా మేధోపరమైన అన్ని పనులూ మిగతావాటితో ఒక గాటన కట్టటంలో సామంజస్యం తక్కువ అనే నా అభిప్రాయం.

   శ్రమను వేతనానికి అమ్ముకుంటున్న ప్రతివ్యక్తీ కార్మికుడే అన్న సూత్రీకరణ అలోచనీయం. కాని మేధస్సు కేవలం శ్రమసూత్రాల కొలబద్దలతో కొలవగలది కాదని నా ఉద్దేశం. మీరు భిన్నంగా అనుకుంటే నా అభ్యంతరం లేదు.

   ఏదైనా ఒక శ్రమను ఎవరైనా మళ్ళీ మళ్ళీ చేస్తే వారే నిపుణులుగా అవతరిస్తారన్న సూత్రీకరణ మాత్రం పొరపాటు. సమర్థత పెరగటాని అభ్యాసం తోడ్పడుతుంది కాని అభ్యాసం సమర్థతను సృష్టించదు కాబట్టి అనేకులు ఎంతకాలం ఎంత పునరావృత్తిగా చేసినా పనిలో నిపుణులు కాలేకపోవటం పరిపాటి. మళ్ళీమళ్ళీ ఒక పనిని అలాగే చేయగలగటం వ్యుత్పత్తి అంటారు. ఈ వ్యుత్పత్తికి మించిన ప్రతిభ కూడా జోడవ్వాలి. నవనవోన్మేషశాలినీ ప్రతిభా అని నిర్వచనం – స్వంతంగా కేవల పునరావృత్తికి అతీతంగా కొత్తచిగుళ్ళు వేయగల ఆలోచనాపాటవం కలవారే ప్రతిభావంతులు. వారే నిపుణులు. వారికే డిమాండు ఉంటుంది. ఈ ప్రతిభ అనేది ఎదగటానికి నిరంతరాధ్యయనం కూడా తోడ్పడవచ్చును కాని నిజానికి ప్రతిభ అనేదానిని సృష్టించే అందులూ సూత్రాలూ విధానాలు సిధ్ధాంతాలూ ఏవీ లేవు.

   ఇకపోతే హీనంగా చూడబడటమూ అధికులుగా చూడబడటమూ అనేవి వివాదాస్పద అంశాలు. ఐటీ రంగంలో వ్యక్తులకు కన్నా వ్యకక్తుల నైపుణ్యాలకే పెద్దపీట. అంతకనా ‘అవసరాల’కే మరింత పెద్దపీట. ఒక ఉదాహరణ చెప్పాలంటే, ఒకానొక శుక్రవారం సాయంత్రం రెండుగంటలపాటి డివిజన్ వైస్ ప్రెసిడెంట్ గారు మొత్తం ఉద్యోగులతో డివిజన్ రీ స్ట్రక్చరింగ్ గురించి సుదీర్ఘసమావేశం నిర్వహించారు. ఐతే సోమవారం ఉదయం మాకు తెలిసిన వార్త ఏమిటంటే ఆ వైస్ ప్రెసిడెంట్ గారికి ఉద్వాసన చెప్పి కంపెనీ మొత్తం డివిజన్‌ని వేరే విధంగా రీ-ఆర్గనైజ్ చేసింది. ఈయనకు పోష్ట్ లేదు కాబట్టి పింక్ స్లిప్ అన్నమాట. ఇది కేవలం అవసరం ఆధారంగా కంపెనీ చేసిన నిర్ణయం. అంతే కాని ఆయన అసమర్థత కారణంగా చేసినది కాదు. ఇది కల్పిత కథకాదు.

   ఈ రంగాన్ని సాధారణకార్మికచట్టాలతో సూత్రాలతో బాగుచేస్తే మచిదని మీరనుకుంటే అలాగే, మధ్య నా అభ్యంతరం దేనికి? కాని ప్రపంచధోరణికి భిన్నంగా పోవాలనుకోవటం అవుతుంది. అంతే.
6. /అనగననగరాగమతిశయించునుండు తినగ తినగ వేము తియ్యగా నుండు/
   అని వేమన ఎంతో జీవితానుంభవం నుండి వెలికి తీసిన సత్యాన్ని ఆవిస్కరించారు ప్రతిభ గురించి.
   కొడవటి గంటి కుటుంబరావు గారి బుద్దికొలత వాధం గూర్చి తెలుగు సాహిత్యం లోకం లో ఎంతో చర్చ జరిగింది. ఆయన మార్క్సిష్టు మేధావి అయినా ఈ బుద్ది కొలత వాధం గురించి ఎన్నేన్నో విమర్శలొచ్చాయి. ఇది ఆ కాలపు మాట. అయితే ప్రతిభ అనేదే లేదా? లేకేమి తప్పని సరిగా వుంది. అయితే దానికి కొలబద్ద ఏమిటి? పెట్టుబడి దారి ఆర్ధిక వ్యవస్తలో ప్రతిభను కొలిచే యార్డ్‌ స్టిక్‌ మాత్రం డబ్బే! ఎవడు అతిగా డబ్బు సంపాదిస్తున్నాడో, సంపదించడానికి దోహద పడుతున్నాడో వాడే ప్రతిభా వంతుడు. ఇది నిజమైన ప్రతిబేనంటారా? అవకాశాలు లేక ఎంతో ప్రతిభ మరుగున పడిపోతున్నది. వారికి ప్రతిభ ఉందని ఎవరూ వొప్పుకోరు. ఈ ప్రతిభకు ఇంకో పక్క డబ్బు, పలుకుబడి, రాజకీయం ఎన్నెన్ని దోదం చేస్తున్నాయో అనుభవ పూర్వకంగా తెలుసుకో వాలి. ఈ సూడో ప్రతిభలగురించి చర్చ జరగాలి. దీని చుట్టు ఒక రాజకీయం అల్ల బడి వుంది. చదువుకున్న దళిత వర్గాలను హేలన చేయడం ఇందులో ముఖ్య మైనది. ఐ టి రంగంలో వేతనాలు ఎక్కువ ఇస్తారు కాబట్టి అందరూ ఆ వైపుకు మల్లారు సమీప భవిష్యుత్తులో దాని రంగు బయట పడ బోతుంది. ఇప్పటికే వెలిసి పోవటం ప్రారంభ మైనది. అప్పుడui ప్రతిభ ఇంకో రంగానికి మల్లుతుంది. వేతనాల కోసం చదివే చదువుల్లో ప్రతిభ మేడి పండు లాంటిది. జీవితావగాహన లేని ప్రతిభ. వ్య్క్తిత్వాలు లేని ప్రతిభ. జీవితన్ని మెరుగు పర్చుకోలేని ప్రతిభ. మెరుగు పర్చు కోవడమంటే ధన సంపాధన కాదు.
7. శ్యామలీయంగారు,
   మేధస్సు కేవలం శ్రమసూత్రాల కొలబద్దలతో కొలవగలది కాదని నా ఉద్దేశం. నిజమే. ఫాక్టరిలో ఇన్ని గంటల పని, ఇంతమంది అవసరం అని లెక్క వేసినట్లు, ఐ.టి. లో పనిని ఖచ్చితంగా కొలవలేము. ఒక ప్రోగ్రాం రాయటం వ్యక్తి యొక్క్ ప్రతిభ మీద, అనుభవం మీదా ఆధారపడి ఉంట్టుందన్న విషయం మీకుతెలిసిందే. ఈ రంగాన్ని సాధారణకార్మికచట్టాలతో సూత్రాలతో బాగుచేస్తే ప్రాజేక్ట్ లు వేరే దేశం వారు కొట్టుకొని పోతారేమో అనే భయం అందరికి ఉంది. కనుక ఈ సమస్యను బాగా ఆలోచించి పరిష్కరించుకోవాలి. ముఖ్యంగా యజమాన్యాలు ఆడింది ఆట పాడింది పాట అని ప్రవర్తిస్తే దానికి బ్రేక్ వేయాలి. ఇండియాలో ఉండే పెద్ద కంపెనీలను లక్ష మంది చొప్పున చిన్న కంపేనిలుగా విడగొట్టాలి. రెండోది ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఐ.టి. ఉద్యోగులు యునియన్ లు గా ఏర్పడి సంఘటితం కావాలి. అది జరుగుతుంది కూడా.
8. ప్రేమసందేశంగారూ, ఐటీరంగంలో యాజమాన్యాలకూ ఉద్యోగులకూ కూడా ‘మార్కెట్ అవసరం’ అనేది దారులు పరుస్తూ మూస్తూ ఉంటుంది. వారైనా వీరైనా ఏకపక్షంగా చేసేది ఏమీ లేదు. ఉందనుకోవటం భ్రమ. భారతదేశంలో ఉన్న కంపెనీలను కావలసిన సైజుకు ముక్కలుగా కోయటం అనేది చిత్రమైన ఆలోచన. ఈ ఐటీ రంగం పోకడలను ‘మార్కెట్ అవసరం’ నియంత్రిస్తూ ఉంటే మార్కెట్ అవసరాలను నిరంతరం అభివృధ్ధిచెందుతూ ఉండే సాంకేతికరంగం క్రొత్తపుంతలు త్రొక్కిస్తూ ఉంటుంది. ఈ రంగంలో ట్రేడ్ యూనియనిజమ్‌ తీసుకురావాలన్న కాలంచెల్లినట్లు భావించబడుతున్న కమ్యూనిష్ట్ ఆలోచన ఆచరణసాధ్యం‌కాదు.

స్పందించండి

మీ వ్యాఖ్యను ఇక్కడ రాయండి...

Fill in your details below or click an icon to log in:

ఈమెయిలు (తప్పనిసరి) (Address never made public)

పేరు (తప్పనిసరి)

వెబ్‌సైటు

You are commenting using your WordPress.com account. ( నిష్క్రమించు /  మార్చు )

You are commenting using your Twitter account. ( నిష్క్రమించు /  మార్చు )

You are commenting using your Facebook account. ( నిష్క్రమించు /  మార్చు )

రద్దుచేయి

Connecting to %s

దీనిపై కొత్త వ్యాఖ్యలను నాకు ఈమెయిలు ద్వారా తెలియజేయి.

కొత్త టపాలు వచ్చినపుడు నాకు ఈ-మెయిల్ పంపించు.

Δ