ఈ పాట రాసింది శ్రీ శ్రీ అని తెలియనివారు ఉంటారనుకోను. రాసినప్పుడు ఆయన పాటగా రాశారో, కవిత్వంగా రాశారో నాకు ఖచ్చితంగా తెలియదు. కవిత్వంగానే రాశారని నేనిన్నాళ్లూ అనుకున్నాను. ఆఫ్ కోర్స్, ఇప్పుడూ అదే అనుకుంటున్నాననుకోండి!

ఈ పాటను ఒక సినిమాలోనే వాడుకున్నారని అనుకున్నా ఇన్నాళ్ళు. కానీ ఇంకా ఇతర సినిమాల్లో కూడా వాడుకున్నారని ఈ రోజు తెలిసింది.

‘ఆకలి రాజ్యం’ సినిమాలో ఈ పాటను మొదటిసారి విన్నాను, చూశాను. చాలా చిన్నప్పుడు (ఎనిమిదో తరగతిలో) ఆ సినిమా చూశాను. అప్పుడే నాకు ఈ పాట చాలా గొప్పగా అనిపించింది. మనిషి సమాధానం చెప్పుకోలేని ఎన్ని ప్రశ్నలున్నాయో కదా అని అప్పుడనుకున్నాను.

ఆకలి రాజ్యం సినిమాలో ఈ పాట వినండి!

–

–

ఆకలి రాజ్యం లోని పాట ఒరిజినల్ పాట. దీనికి సంగీత వాయిద్యాల సహకారం లేదు.

‘ఎందుకో? ఏమో?‘ గారి బ్లాగ్ లో వాయిద్య సహకారంతో ఈ పాట చూశానీరోజు.

–

–

‘విరోధి’ సినిమాలో కూడా ఈ పాట వాడారని తెలిశాక ఎంత వెనకబడి ఉన్నానా అనుకున్నాను. ఈ సినిమాలో ఈ పాట దృశ్యీకరణ రోమాంచితం అనిపించింది. నీలకంఠం దర్శకత్వం లోని కధ కావడం వలన అలా ఉన్నదనుకుంటాను.

–

–

ఈ కవితలో అన్నీ ప్రశ్నలే.

శ్రీ శ్రీ తెలియకనే ఈ ప్రశ్నలు వేశారా? కాదని నా అభిప్రాయం. నిజానికి ఈ ప్రశ్నలకు సమాధానాలను ఆయన ఇతర అనేక కవితల ద్వారా చెప్పారు.

ఇవి సమాధానాలు తెలియక వేసిన ప్రశ్నలు కాదు. సమాధానాలు అనేకానేకం కళ్ల ముందు కనపడుతున్నా వాటిని ఆవాహన చేసుకోలేని జనాన్ని చూసి వేసిన ప్రశ్నలని నాకు క్రమ క్రమంగా తోచింది. ఆయన తాత్విక దృక్పధం ఏమిటో తెలిసినవారికి కూడా దాదాపు ఇలాంటి అభిప్రాయమే కలుగుతుంది.

ఈ పాట/కవిత కు ఒక ప్రత్యేకత ఉంది. తత్వ శాస్త్ర అభివృద్ధి మొదలయినప్పటి నుండి పరస్పరం హోరా హోరీగా తలపడుతూ, ఉత్తర, దక్షిణ ధృవాలుగా నిలుస్తూ వచ్చిన రెండు విరుద్ధ తత్వాలను నమ్మేవారికీ ఈ పాట తమదే అనిపించడం ఆ ప్రత్యేకత!

భావ వాదం, భౌతిక వాదం తాత్విక రంగంలో పరస్పర విరుద్ధ తత్వాలు.

భావవాదం భావం/దైవం/ఆలోచన/శక్తి ని ప్రధానంగా ఎంచుతుంది. పదార్ధాన్ని ఆ తర్వాత స్ధానంలో నిలుపుతుంది.

క్లుప్తంగా చెబితే భావం నుండి పదార్ధం పుట్టింది అని చెబుతుంది. ఇంకా పచ్చిగా చెప్పాలంటే ‘దైవం అనే ఒక శక్తి అప్పుడూ, ఇప్పుడూ, ఎప్పుడూ ఉంటుంది. అది ‘హామ్, ఫట్!’ లాగా తలచుకుని పదార్ధాన్ని సృష్టించింది’ అని భావవాదం చెబుతుంది.

భౌతికవాదం సరిగ్గా దానికి విరుద్ధంగా చెబుతుంది.

“పదార్ధం అప్పుడూ, ఇప్పుడూ, ఎప్పుడూ ఉన్నదే. పదార్ధం నుండే భావం పుట్టింది” అని భౌతికవాదం చెబుతుంది.

పదార్ధం వివిధ రూపాలు సంతరించుకుంటూ ఒకానొక యాదృచ్ఛిక క్షణాల్లో జీవ పదార్ధంగా ఆవిర్భవించిందనీ, (జీవ పదార్ధం ప్రాధమిక రూపం అమీబా అని శాస్త్రజ్ఞులు చెప్పేదే) అమీబా తన పరిసరాలతో సంఘర్షిస్తూ, ఐక్యం అవుతూ బహుకణ జీవులుగా అభివృద్ధి చెందిందనీ, లక్షల సంవత్సరాల పరిణామ క్రమంలో అభివృద్ధి చెందుతూ అది నేటి మానవుడుగా ఆవిర్భవించిందనీ భౌతికవాదం చెబుతుంది.

పదార్ధాలలో కెల్లా అత్యంత అభివృద్ధి చెందిన పదార్ధం మానవుడి మెదడు.

పరిసరాల జ్ఞానం ఇంద్రియాల ద్వారా మెదడుపై ప్రతిఫలించినపుడు పుట్టేదే భావం. ఈ భావానికి, ఎదుట కనిపించే వాస్తవానికి మధ్య అంగీకారయోగ్యమైన పొంతన కుదరని పరిస్ధితుల్లో దైవ భావన పుట్టింది. కానీ శాస్త్రం అభివృద్ధి చెందే కొద్దీ దైవ భావన అంతరించాల్సి ఉండగా మరింత బలం సంతరించుకుంది. దానికి కారణం మానవ సమాజంలో ఏర్పడిన వర్గాలు.

మానవ సమాజంతో పాటు అభివృద్ధి అవుతూ వచ్చిన ఉత్పత్తి సాధనాలను కొద్దిమంది స్వాయత్తం చేసుకోవడంతో అలా చేసుకున్నవారు దోపిడి వర్గంగానూ, ఉత్పత్తి సాధనాలపై పని చేస్తూ కూడా ఆ పని ఫలితాన్ని అనుభవించలేనివారు దోపిడీకి గురయ్యే వర్గంగానూ అవతరించారు.

ఈ వర్గ దోపిడీని వివిధ దైవ సిద్ధాంతాలు న్యాయబద్ధం (legitimize) చేశాయి. ఏదయితే అసహజమో దాన్ని సహజం అన్నాయి. ఏదయితే కూలిపోవాలో అది నిలవాలన్నాయి. ఏదయితే అశాశ్వతమో అదే శాశ్వతం అన్నాయి. దోపిడీ వర్గాలకు ఏది నీతో అదే అందరికీ నీతి అన్నాయి. ఏది నిజమో దాన్ని భ్రమ అన్నాయి. ఏది భ్రమో అదే నిజం అన్నాయి.

మనిషి చుట్టూ కమ్మిన ఈ మాయా ప్రపంచం మనిషిని ఇంకా తన బానిసగానే ఉంచుకుంది. మనిషిని అయోమయంలో ఉంచడంలొ అదింకా సఫలం అవుతూనే ఉంది. దానిని మాయ అని గుర్తించినవానికి అనేక పేర్లు పెట్టింది.

స్పార్టకస్, బ్రూనో, కోపర్నికస్, చార్వాకుడు, కారల్ మార్క్స్, ఫ్రెడరిక్ ఎంగెల్స్, వి.ఐ.లెనిన్, జె.స్టాలిన్, మావో జెడాంగ్, నక్సలైట్…. పేరేదైతేనేం? వారిలో కొందరిని నడి బజారులో తగలబెట్టి చంపారు. కొందరిని ఉరి తీశారు. ఇంకొందరిని దేశ దేశాలు తరిమి తరిమి వేటాడారు. ఇంకా వేటాడుతూనే ఉన్నారు.

శ్రీ శ్రీ కి సమాధానాలు తెలుసు. తనకు తెలిస్తే చాలదు కదా. అది అందరికీ తెలియాలి. అలా తెలుసుకొమ్మని చెప్పడానికి ఆయన ప్రశ్నల కొడవళ్ళను మన ముందు నిలిపి పోయారు. ఆ ప్రశ్నలకు సరిగమలు అద్ది తన్మయత్వంతో మనం ఇప్పుడు పాడుకుంటున్నాం.

ఏది చీకటి? ఏది వెలుతురు?

ఏది జీవితమేది మృత్యువు?

ఏది పుణ్యం? ఏది పాపం?

ఏది నరకం? ఏది నాకం?

ఏది సత్యం? ఏదసత్యం?

ఏదనిత్యం? ఏది నిత్యం?

ఏది ఏకం? ఏదనేకం?

ఏది కారణమేది కార్యం?

ఓ మహాత్మా…! ఓ మహర్షీ……!

ఏది తెలుపు? ఏది నలుపు?

ఏది గానం? ఏది మౌనం?

ఏది నాది? ఏది నీది?

ఏది నీతి? ఏది నేతి?

నిన్న స్వప్నం, నేటి సత్యం!

నేటి ఖేదం, రేపు రాగం!

ఒకే కాంతి, ఒకే శాంతి!

ఓ మహాత్మా……! ఓ మహర్షీ……!!

పాడుకోవలసిందే. పాడుకోవడంతో పాటు, పాడుకుని తన్మయం చెందడంతో పాటు పాటలోని ఆ ప్రశ్నల కొడవళ్ళు కోసి నూర్వడానికి సమాధానాల కంకులు కావాలిప్పుడు. త్యాగాల చాళ్ళల్లోనే ఆ కంకులు విరగ కాస్తాయి. అటువంటి త్యాగాల చాళ్లలో విత్తులయ్యే పుడమి పుత్రుల కోసమే శ్రీ శ్రీ పాట!

బహుశా వారిని ఉద్దేశించే శ్రీ శ్రీ అని ఉంటారు.

ఓ మహాత్మా! ఓ మహర్షీ!! అని.