డిసెంబరు 2009లో ఎమ్.కె.నారాయణన్ కూ, అమెరికా రాయబారి రోమర్ కూ ఈ సంభాషణ జరిగినట్లు కేబుల్ ద్వారా తెలుస్తోంది. అంటే ముంబై దాడులు జరిగి దాదాపు ఒక సంవత్సరం తర్వాత ఈ సంభాషణ జరిగింది. ముంబై దాడులకు ముందు అనేక సార్లు ఇండియా సందర్శించి టెర్రరిస్టులకు అవసరమైన ఏర్పాట్లు చేసిన హేడ్లీని, ఇండియాకు ‘ఆ సమయంలో’ రప్పించడానికి భారత ప్రభుత్వం సుముఖంగా లేదని ఎం.కె.నారాయణన్ చెప్పడాన్ని బట్టి భారత ప్రభుత్వ ఆలోచనలు వేరే విధంగా ఉన్నాయని స్పష్టమవుతోంది. ముంబైదాడుల నిందితుడ్ని ఇండియా రప్పించడం అంటే ప్రభుత్వం సాధించిన విజయంగా ప్రజల్లో ప్రచారం చేసుకోవచ్చు. డిసెంబరు 2009 నాటికి రెండవ విడత యు.పి.ఎ అధికారంలోకి వచ్చినందున, ప్రజల్లో పేరు వచ్చే అటువంటి సంఘటనలను మళ్ళీ ఎన్నికలనాటికి వాయిదా వేయవలసిందిగా కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వం భావించిఉండవచ్చన్న అనుమానాలు వ్యక్తం అవుతున్నాయి.

డిసెంబరు 17, 2009 తేదీన రాసిన కేబుల్ లో అప్పటి అమెరికా రాయబారి తిమోతి జె. రోమర్ ఈ అంశాలను పొందుపరిచాడు. హేడ్లీ అప్పగింతపై నారాయణన్ తనతో మాట్లాడుతూ ప్రయత్నం చేస్తున్నట్లుగా కనపడకుండా ఉండడం చాలా కష్టమైన పని అని చెబుతూ కాని ప్రభుత్వం హేడ్లీ అప్పగింతకు “ఈ సమయంలో” అంత ఆసక్తిగా లేదని చెప్పాడని రోమర్ కేబుల్ లో రాశాడు. రోమర్ నిజానికి హేడ్లీ అప్పగింతను ఇండియా కోరకుండా ఉండడమే తమకు కావాలని కోరుకుంటున్న నేపధ్యంలో ఎం.కె.నారాయణన్ మాటలు బహుశా నెత్తిన పాలు పోసినట్లయి ఉంటుంది. 26/11 దాడులలో ప్రధాన ముద్దాయిని ఇండియా రప్పించడానికి ముందే ఆశలు వదులుకున్నట్లు కనిపిస్తే ప్రభుత్వం గడ్డు పరిస్ధితిని ఎదుర్కోవలసి వస్తుందని నారాయణన్ రోమర్ కి చెప్పాడు. అంటే భారత ప్రభుత్వం నిజానికి హేడ్లీని అప్పుడే రప్పించడం పట్ల ఆసక్తిగా లేదనీ, కానీ ఆసక్తి లేదన్న విషయం బైటికి తెలిస్తే చాలా ప్రతికూల పరిస్ధితులను ఎదుర్కోవాల్సి ఉంటుందని కనుక పైకి ఒత్తిడి చేస్తూనే ఉన్నా దాన్ని పెద్దగా సీరియస్ గా తీసుకోవలసిన అవసరం లేదని నారాయణన్ అమెరికా రాయబారికి అభయం ఇచ్చాడన్నమాట.

హేడ్లీ గనుక దోషిగా రుజువైతే ఇండియాకి అతనిని రప్పించడం అసాధ్యంగా మారిపోవచ్చని కూదా రోమర్ నారాయణన్ కి చెప్పాడు. దోషిగా రుజువైతే కోర్టు శిక్ష విధిస్తుందనీ, అమెరికా చట్టాల ప్రకారం శిక్ష పూర్తయ్యె వరకూ అప్పగింత కుదరదనీ కనుక అది బహుశా దశాబ్ధాలు కూడా పట్టవచ్చనీ రోమర్ నారాయణన్‌కి తెలిపాడు. దీనిపై నారాయణన్ స్పందన ఏమిటన్నదీ కేబుల్‌లో లేదు. మూడు వందలకు పైగా ప్రాణాలను తీసుకున్న టెర్రరిస్టు దాడుల ప్రధాన నిందితుడిని “ఈ సమయంలో” ఇండియాకి రప్పించడానికి నారాయణన్ చెప్పడం ప్రభుత్వాల ప్రాధామ్యాలను తెలిపే అంశం. భారత పౌరుల మూడొందల వరకూ చనిపోయినప్పటికీ ధోషులను సాధ్యమైనంత త్వరగా శిక్షించడం కంటే దానినుండి రాజకీయ ప్రయోజానాలను రాబట్టుకోవడం పైనే ప్రభుత్వం దృష్టి సారించడం అమానుషం.